اين روزها رفتن بزرگان هر صنفى غمى و فرصتى ست براى بازخوانى گذشته.
زيباترين احساس را مى توان در صفحات روزنامه خواند وقتى كه همه فرياد ناجوان
مردى ونبود فضاى ابراز احساس را دارند وقتى كه هنرمند خيلى ساكت به خاك
مى رود عظمت مراسم خود جوش حميد سمندريان ، ما را باز به اين مى رساند
كه باور را باز باور كنيم و معنى تشكركردن از اساتيد را باز به خاطر آوريم واقعن مثل مرد ، از دنيا رفتن هنر بزرگى ست كه همه را شامل نمى شود واين افراد بهترين الگو در زمان كمبود افراد پاك هستند . تكرار خطى از جملات رد و بدل شده بين هما روستا وپرسشگر مى تواند فضاى بالاى شعور و فهم را در اين لحظات آخر وداع كه معمولن نيز افراد در ايران وضع درستى ندارند به چشم آورد واما پرسش
حالا كه استاد رفت يعنى دنياى ما چه حجمى از زيبايى راگم مى كند؟
هما روستا درلابه لاى اشكهايش گفت: آدمهاى تازه و زيبايى هاى تازه
براستى مرگ براى همه نيست .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر