ظلم وتعدی تا کی؟

روزهای بد زندگی ما انگار تمام نشدنی ست.حجم گسترده اخبارمنفی ، محور شاید 

خانه های بیشماری از ماست .دیگه صحبت از گرانی وفقر نیست که این سالها ملموس و آشنا بوده .لیک امروز عدم اطمینان از امنیت ست که خشم ما را فراگرفته .

مگر قانون تنها پناهگاه نیست؟ 

مگر آتش دامن همه را نمی گیرد؟

خسته ایم گویی سالهاست در بیابانی گمشده ایم و اینک تن مان برای رفع گرسنگی
حتی مار نیز می خورد .
خدایا سراب نباشد روزهای آرامش. 

چرا و برای چه ؟

خرده گرفتن به فرهنگ و اخلاق  خودمان یعنی ایرانی ها زیاد بیان می شود.من از کل خودمان می گم .یعنی همه ایرانی ها.

از بطن ما کسانی وارد حکومت می شوند .آنها جدا از ما نیستند.ما معنای اصلح وشایسته بودن ،داشتن صداقت و آخر کلام ما معنای یک شهروند خوب بودن ،یک وطن پرست را انگار نمی دانیم .فاجعه که رخ می ده فقط از منتخبین خودمان شکایت 

می کنیم در حالی که ما خودمان به آنها رای می دهیم .

شایسته سالاری را فدای فامیل و دوست بازی می کنیم .این می شه که حادثه پیش 

می آد.این چند روز حادثه اسید پاشی بر صورت زنان در اصفهان مرا بیشتر متوجه و اهمیت رای دادن کرد .هیچ کس نه عذرخواهی می کند و نه هشدار می دهد.

هیچکس مردم را قابل جواب گویی نمی داند.پرسش چرا و برای چه حق مسلم ماست.
باید بین حکومت و مردم رابطه ای روشن و شفاف بر قرار باشه تا این اعتماد همچون زمان جنگ موجب حلقه ای انسانی برای محافظت از کشور شود .
وگرنه................................................

مردم و.......

گفتیم :بن لادن از بین رفت مجالی برای تنفس پیدا می شود.تا به خود آمدیم بازی به دست داعش افتاد .آنقدر نیرومند که شاخ مان در آمد.گویا جنگ فرقه ای ایجاد شده در حال جابه جا کردن مردم ست.پیداست تحولاتی در حال وقوع ست .بشر خدای شعار دادنه .چه بازیگران ماهری هستیم.عروسکهایی که چند نفر با بندی ما را به نمایش

گذاشته اند.بیچاره مردم که دین شان بازیچه شده . و هرکسی ادعای پیامبری می کند.

خنده زهرست 

عروسک یک فریب

این ماییم 

آمده از عالم غیب

مبصری ست اینجا

که تو را پرت کند

به ته دره خویش

نکنید بازی

نشوید شاد

مبصری داریم ما

شکلی دیگه از پنجره

با من از پنجره های باز مگو

که رو به نخلستانهای سوخته دارد

و هر سال 

بادی پنجره را می بندد

تا عزاداری نخل های بی رطب رانبینیم