در پيچ وخم زندگى ، از همان دوران كودكى با غير از خود بودن را دوست داريم در
واقع اولين آموزه هاى ما از اين دوره صورت مى گيره .ما در اين هم نشينى ها چه
راحت يا چيزى بر خود مى افزاييم يا از دست مى دهيم .مى خواهم بگويم هم نشينى
مهمه ، حتا از بدو تولد ، اينكه ما در چه خانواده اى و با چه فرهنگى بزرگ شويم اولين پله بالا رفتن ما مى شه .
.jpg)
زندگى ما تاريك خانه يك عكاس نيست كه به آنجا پناه مى برد .
پرونده عمر، درپيش خود ما ورق مى خورد .كدامين كس افسوس زمان رفته را نخورده؟ چه راحت بازيچه مى شويم و خدا را مى خوانيم
تا هستم نخواهم آرميد
در اين جهان آشفته
كه آشنا غريبه اى هستم
