جامعه تنهاست . و هرکس به شکلی کمک می خواهد. این روزها برای نجات دادن انسانی از چوبه دار مدام باید چشمت به پولهای جمع آوری شده باشد .شده ایم ملت همه کاره هیچ کاره . آلودگی هوا ، آلودگی محیط چنان مشتی به صورت می خوره ..
و من به شعر اخوان ثالث فکر می کنم
خوش به حال انارها و انجیرها
دلتنگ که می شوند می ترکند
