رفتن به اصفهان بعد از 19 سال چندان بد نبود.كوير چشم را خسته مى كرد.جاده خلوت،حكايت از وسط هفته بودن و ايام امتحانات دانش آموزان را داشت
احداث مترو قيافه شهر را درهم كرده بود .اسم نقش جهان به امام تغير يافته بود به گمانم چه نقش جهان وچه امام هر دو عظمت خاص خود را در تاريخ ما دارند هوا گرد وغبار وبادى بود .هيچ چيز بر سنگ فرشها ريخته نشده بود تا باد آنها را به اطراف بكوبد.حجره ها ، تك وتوكى چلچله در فضاى پر از اجناس صنايع دستى همان چيزى بود كه از اصفهان در تصور داشتم . صداى ضربه زدن و قلم زدن ها چشم را بر روى نقش هاى كنده شده نگه مى داشت.
زاينده رود بى آب با تمام غمى كه بر دل مى نهاد باز زيبا و شلوغ بود گاهى فكر مى كردم انگار مردم در انتظار آبى هستند.
پسرى در كنار پُل بيل مى زد و به شوخى مى گفت : يه موقع من دستبندى اينجا گم كرده ام شايد حالا پيدايش كنم.به راستى چقدر مردم آن زمان خلاق بوده اند كه توانسته اند يك چنين خال ها يى
بر صورت شهر گذارند.به شخصه، من عاشق ريزه كارى ها
و ظرافت معمارى قديم هستم. شايد شهرها نيز مثل ما به دو
شناسنامه نيازمند باشند.هويت شهر ها بايد بماند.
اصفهان را شهرى مرتب و تميز ديدم . باغ پرندگان آن جاى با صفا و زيبايى ست كه روح آزرده اين ايام ما را تسكين مى دهد
صداى طاوس هاى متنوع در اين باغ چشم گير بود
انصافن كار چشمگيرى ارائه داده اند .بر خلاف تهران توريستها ى چشم بادامى زيادى ديدم .عكس هاى زيادى گرفتيم
ولى فكر كردم همه تكرارى ست.شايد من در اصفهان گذشته را زياد مى ديدم و براى همين عكس هاى تاريخى را گذاشتم.
در هشت بهشت آرامش را تا اعماق بدن حس مى كردم.
در تصورم ، پشت هر درختى يكى از زنان حرمسرا را
مى ديدم.آنقدر تاريخ در اين شهر ريخته كه به آسانى نمى توان
چشم را بست. اولين بار بود كه به منارجنبان مى رفتم .بر خلاف اين عكس اينك به جاى الاغ ماشين مى بينى مردان امروزى و
محيط سبز و عارى از هر بوته خارى.
فضاى سبز اصفهان بسيار زياد است . شيرينى ها ى متنوع اين
شهر سفر را در بازگشت پر از جعبه هاى شيرينى مى كند.
واقعن در يك برهه ى زمانى چقدر در اين شهر پيشرفت و نوآورى وجود داشته . مردم در اين خيطه ساخته و ساخته اند.
شايد در نبود آب زاينده رود بايد به انتظار نشست ، نمى دانم چرا در برابرش كه مى رسيديم ، اوج عظمت اين ويرانى را بيشتر مى ديديم . اصفهان بدون زاينده رود تلخ ست.
كاش افسونگرى بودم و با چوب جادوگرى آب را روان
مى ساختم . افسوس كه مثل هر چيزى دستانمان خالى ست.
هنوز شهر بى آب نفس مى كشد.
مسير بازگشت بهتر بود .متاسفانه هر چه به جلو مى رويم تخريب را بيشتر مى بينم .خدا كند همه دوام آوريم . اگر بمانيم
رودها را پر آب و شهر ها را لبخند خواهيم آورد . زمانى ، همه روزهاى پر كار پيشين را تكرار خواهيم كرد. اگر پيشينيان
دست خالى نقش جهان ها را درست كردند . ما هم مثل سّلف خود روزى آبادى را بر مى گردانيم.
شايد در فكر همه افرادى كه آنجا در تردد هستند به شكلى افكار من وجود داشته باشد.
مرا از سفر نترسانيد
كه نه كوير در جانم خانه كند
نه هيچ پرنده بى بالى
آغوشم طلب آب كند
وچشمانم خسته از كوير
به اصفهان كه روم
شيرينى و شهد بينم
جّلاى شهر نخواهم كرد
مى گذرم از كاشان
تا به اصفهان روم
از دور سهراب را دارم
در اين بى آبى شهر، تنها نخواهم بود
كاش در بين همه شهر ها استراحتگاههايى چون
مهتاب ، و ....................................وجود داشت.
من اصفهان را هميشه نصف جهان مى بينم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر