آشنایی من از طریق روزنامه بود.مشاهده افرادی که تازه از خواب بیدار شده و بدون هیچ نام ونشانی عکس خود را گذاشته اند تماشایی وقابل ملاحظه است.
نوشته زیبای سعید احمدی پویا در باره این وبلاگ
خواندنی ست .می گوید نکات جالبی در این عکس ها نهفته است.حیف است که جملات نوشته شده را ننو
یسمبررسی های جامعه شناسی نشان می دهد.جامعه ایرانی با پنهانکاری خو گرفته است.حسن نراقی در کتاب جامعه شناسی خودمانی بر همین نکته دست گذاشته.به عنوان مثال به اتاق میهمان در خانه های ایرانی اشاره می کند و میزبان سعی داردزندگی اش را متفاوت از آنچه هست به میهمان نشان دهد.که البته به آن
مهمان نوازی می گوید.رسم جامعه ایرانی است که خود درونی خویش را پشت تصویر بیرونی خود پنهان کند.می گویند استقبال خوبی از این وبلاگ شده که فرض فوق را زیر سئوال برده.این امر نشان می دهدیا نسل جوان از این خصیصه جامعه ایرانی دور شده یا ماهیت شبکه های مجازی سبب شده است این
دو گانگی به یگانگی برسد.در هر دو حالت این
موضوع گزینه خوبی برای بررسی های کار شناسه است.خوشحالم که شاهد این نوشته ها هستم .شاید نسل آینده مسیر بهتری را طی کند.آنچه مردمان ما در پیش دارند بسیار سخت خواهد بود .روزی همه به ای دوگانگی ها پی خواهند برد،شاید دلیل این همه طلاق در اجتماع ما همین مسائل باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر