روز جهانى زن

گويى از همان بدو تولد

به جرم زن بودن

رنگ پاشيدى ، يه رنگِ

تيره و مشكى

مرا با خاك ،درون ِ
                  خويش
با متر، مترِپارچه و
                 شلوار
چهره اى ترسناك 
                 دادى
هزاران صورت پُر
                      زخم
كبودى،نفرت وداد
پَريده ست،حس بودن
            درتن پرجان
صدايى در نمى آيد
پنهان است  ،پژواك
اِسارت مرا از سوگ 
                 درآورد
ودر گوشم قنارى پر
  صدا آواز دارد
خمار درد نخواهم ماند
درون كنج نخواهم 
                     رفت
فاتحه خوانى تمام
                  گشته
سلامى برخود ، با تنى  
                 آزاد دارم