نوشته ام مربوط به آن گروه متحول شده نيست .نسل من هنوز زياد و بى شمارند.هنوز خدا را شكر زنان دهه قبل و حتا قبل از آن نيز زنده هستند.ولى بودن همه آنها پر از نشيب و فراز بوده ،آن هم از نوعى متفاوت.قصدم گروهى ست كه در اكثريت هستند
.و خدا را شكر اصلن در باره آن گروه نمى نويسم .آنها سريع راه خود را يافته اند و خوب مى دانند چه بايد بكنند
آنچه كه مى نويسم مربوط به اكثريت است
صبح ست وخانه
ساعت ست كه مى رود
و زن هنوز شروع نشده كم آورده
روى گاز ديگ ست و كترى
آب ست كه مى جوشد،چاى ست كه در قورى مى رود
همه مى روند
نان وپنير وگردو به جاى خود مى رود
و ظرف خالى نان
زن را به صف آن مى كشد
تيك تاك،تيك تاك
زمان ست كه مى رود
ظهر نزديك ست
بوى نهار عطر بدنش گشته
هر كه آمد غذايى خورد
همه رفتند
و ظرف هاى خالى ماند
گويى همه كار كرده اند جز زن
تا به خود مى آيى
عصرست
تكراراست وتكرار
ظرف ست و گاز
شام ست و فردا
شانسى باشد
اميد دارد كه روزش بدتر نباشد
اين داستان درصدى از زنان ماست كه فقط روزمرگى عذابشان مى دهد.خودشان هستند وآيينه.عاجز وباطل
من در باره فحاشى ها،مواد مخدر ،مسائل روانى وبيكارى و دست بزن داشتن و...چيزى ننوشتم
روز زن برهمه زنان امروز ، و دختران فردا مبارك باشد. پاس آن بداريم وآينده زن بودن و مادر بودن وانسان بودن را
مهم و جدى بگيريم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر