می نویسم مژده
پسرمان مجید توکلی آمد.دنیای تکنولوژی چه می کند.بگذار از شادی خانواده ای روزمان بهاری شود.دردها مشترک شده دیگه یه خانواده مجبور نیست تنها باشه.
یاد خانواده خودم افتادم زمانی که ساواک به خانه ریخت و برادر را برد .هیچکس
خبردار نشد .هیچکس.یادمه چند نفر بودیم که همیشه درزنگهای تفریح مدرسه باهم بودیم.پدریکی از آنها مدتی می شد که به مجلس راه یافته بود مدتی بعد از ماجرای ما یک دفعه گفت بچه ها به یک خانه ساواک ریخته و چند نفر را گرفته.خنده ام گرفت چون درباره خانه ما می گفت.هرگزاز تجربه ام در آن جمع صحبتی نکردم حتا نگفتم بله حکم هم داده اند.
ومن هنوز خاطره روزدادن حکم دادگاه و پدر و مادر را با خود دارم.
حالا زمان عوض شده ودردها ،تجربه ها ،حوادث ونقد و بررسی رویدادها در دست
همگان قرار می گیرد .آدمها در اوج تنهایی اگر بخواهند تنها نیستند.
خوش آمدی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر