سالهاست که رفته ای
نه من آن کس م با موهای بافته
نه تو آنی که درخیالم داشتم
تصویرما در نقطه ای
به قهر هم رفته
بی خیال گشته ام
در این دالان پر تردد
چه چیزها که بر دیوارش
آویز نگشته
دری باز مانده
و نقش تو سالهاست که پر غبار
در قابِ دیوار ترک خورده ام
به حجاب گرَد رفته
سالهاست چین های سیمای من
پُر تردد ترین ره یافتهِ
قلب خسته من ست
سالهاست که با شانه در این
دالان
مو می ریزم
و شما نمی بینید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر