سالها از پایان جنگ می گذرد. امروز بیشترین نگاه من متوجه تابلوهایی ست که بر هرکوچه گذاشته اند .خلوص و پاکی خوبی در آن ایام بود .چقدر خوبه که جوانان ما خوش نام بیرون آمدند.حداقل نداشتن خصلت تجاوز و بی رحمی و اذیت کردن زن وبچه در خون ما نبوده .ارتش عراق با عرب زبانهای خودش نیز رحم و مروت نداشت.می دانم این خصلت جنگ ست ولی حدی در دنیای امروز باید داشته باشیم.
امروز تفاوت فاحش ما با گروههای متحجر پدید آمده در منطقه علنی ست.
ما از جنگ و کشتاربیزاریم آنقدر که حق خود را بی دردسر می خواهیم.ما ملتی آرامیم
با بالهایی تیر خورده .کز کرده در انتظار آسمانی آبی ، آبی که فکر می کنیم تو پرنده باشی بهتره
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر