خسته از آتش ، از دود
از نبودن سقف وصدای ساعت
که بلند شو ، وقت کارست
مهاجرین می روند
سیگار نمی کشند
از خاکستر می ترسند
از دود می ترسند
و من به مهاجر مانده فکر می کنم
به پدرم
که ماند و خاموش
ترک ِخاکستر و دود کرد
او آدم را ترک کرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر