زندگی در خاورمیانه بسان یک بازی تمام نشدنی می ماند حال اگر زن باشی اصلن به حساب نمی آیی . کاش عدالت و حمایت قدرتمندان کشورها با آنها نیز بود تا مستقل از خانواده پناهگاهی داشتند.این را حس نمی کنیم تا گذارمان به قضاوت برسد.
همه جا خط و نشان برای زن ست .تو در دیار خود بیگانه ای می شوی .فراز و نشیب های ما در این سرزمین ها نوسانات بسیار تندی دارد . در جایی دختران را می ربایند
انگار نه انگار خانواده و پدری دارد. جایی اجازه خروج از کشور و رانندگی و چندین و چند مسئله شخصی از او گرفته می شود و در نقطه ای که باز وضع بهتری دارند اجازه ورود او به ورزشگاهها و ...........................
را می گیرند .چه خوب بود زمانی که فقط پدر داشتم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر