پوسيده نشو،برگهاى پاييزى
بهار مى رسد
بهار مى رسد
وتابستان،با گرمايش
روح تازه اى به ما خواهد داد
نه فسيل مى خواهيم
نه زغال
نه زغال
ما خود خواهيم سوخت
تو فقط
در انتظاربمان
بهار مى آيد
نيازى به آتش نيست
استخوان هايم هيزم وافكارم غذاى
اين سوختن ست
عجب دودى ست
در اين هواى دم كرده
كه هيچ پرى بالا نمى رود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر