در این شهر آرام که اخبارش تنها شلوغی دمیده بر قلب خسته مردم است.هیچ چیز
دیگری جاری نیست.دیگه مردم مثل دهه های گذشته فقط گرد رادیو برای شنیدن
رویدادها نمی نشینند.تکنولوژی اقسام مختلف اخبار را به شهر مرده می آورد.
حجم وقایع زیاد و زیادترمی شه و به همین نسبت اندوه و ترس مردم بالاترمی ره.
خشونت درکشورهای جهان سوم پایانی ندارد و هنوزمردم با مذاهب غیر از کیش خویش کنار نیامده اند.سنی و شیعه مدام در حال از بین بردن همند وچون از نظر دانش برتری لازم را ندارند از راههایی پراز زوردنبال اثبات خویش اند.این روزها مصردو دسته شده راه حل اول حل نشده گروه دیگری را نیز وارد این مخاصمه
کرده اند.آمار کشته های سوریه بالا و بالاتر می ره وهیچکس اهمیت نمی ده.
مردم ما با آمدن روحانی فعلن بشاش وامیدوارند .همه می پرسند آیا ساده ترین خواسته هایشان محقق خواهد شد؟ تحریمها رااز سر مردم برخواهد داشت؟دلار چی می شه؟
زندانیان سیاسی آزاد خواهند شد؟گوشه ،گوشه شهر منتظر رویدادهای مثبت است.
زبان مردم بزرگترین رسانه شده همه منتظر رفتن احمدی نژاد هستند .همه مردم رسانه هستند حتا پارازیت ،قطع برق ،روزنامه و اینترنت این رسانه را خاموش
نخواهد ساخت.ما ملتی آرام هستیم ولی وجود داریم.