۱۳۹۶ مهر ۱۵, شنبه

گوش های ما چقدر حرف شنیده اند و چشمانم ما چقدر نظاره گر.انگار این تو نیستی که انتخاب می کنی .تلوتلو می خوریم .بر این پهنه زندگی که پر از سنگهایی تیزه.یکی دیگه هل مان می ده .زخمی !غمگین!.راستی من کی شاد بودم ؟ ساعت چنده؟کاش فردا بشه و کسی هلم نده!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

بايگانی وبلاگ