myself
۱۳۹۲ آذر ۱۸, دوشنبه
همیشه پاییزیم
همه پاییزیم
در فصل بهار
تّوّهُم آل وجن داریم
افتاده برزمین
خش خش می کنیم ، با هر پایی
لانه ما زمین ست
جولان ، در باد دهیم
شّرّف را می تکانیم
سکوتمان زِبی صدایی نیست
افسوس چیزی زخود نداریم
اسیر باد گشتیم
خشک
درعین زنده بودن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
بايگانی وبلاگ
◄
2018
(8)
◄
سپتامبر
(1)
◄
اوت
(2)
◄
ژوئن
(1)
◄
مهٔ
(1)
◄
آوریل
(1)
◄
ژانویهٔ
(2)
◄
2017
(18)
◄
دسامبر
(1)
◄
نوامبر
(2)
◄
اکتبر
(3)
◄
سپتامبر
(2)
◄
اوت
(2)
◄
ژوئیهٔ
(1)
◄
ژوئن
(1)
◄
آوریل
(2)
◄
فوریهٔ
(1)
◄
ژانویهٔ
(3)
◄
2016
(41)
◄
دسامبر
(4)
◄
نوامبر
(3)
◄
اکتبر
(4)
◄
سپتامبر
(4)
◄
اوت
(2)
◄
ژوئیهٔ
(4)
◄
ژوئن
(3)
◄
مهٔ
(3)
◄
آوریل
(2)
◄
مارس
(2)
◄
فوریهٔ
(6)
◄
ژانویهٔ
(4)
◄
2015
(49)
◄
دسامبر
(2)
◄
اکتبر
(1)
◄
سپتامبر
(5)
◄
اوت
(4)
◄
ژوئیهٔ
(6)
◄
ژوئن
(6)
◄
مهٔ
(6)
◄
آوریل
(7)
◄
مارس
(4)
◄
فوریهٔ
(4)
◄
ژانویهٔ
(4)
◄
2014
(62)
◄
دسامبر
(4)
◄
نوامبر
(4)
◄
اکتبر
(4)
◄
سپتامبر
(5)
◄
اوت
(5)
◄
ژوئیهٔ
(6)
◄
ژوئن
(4)
◄
مهٔ
(6)
◄
آوریل
(6)
◄
مارس
(5)
◄
فوریهٔ
(6)
◄
ژانویهٔ
(7)
▼
2013
(93)
▼
دسامبر
(6)
حال من
چگونه ناله کند؟
چشمها را باید به دیدن روشن کنیم
دیو داشته ایم نه پری
همیشه پاییزیم
چه نوع زنده ای هستیم؟
◄
نوامبر
(7)
◄
اکتبر
(6)
◄
سپتامبر
(7)
◄
اوت
(9)
◄
ژوئیهٔ
(9)
◄
ژوئن
(9)
◄
مهٔ
(8)
◄
آوریل
(7)
◄
مارس
(8)
◄
فوریهٔ
(8)
◄
ژانویهٔ
(9)
◄
2012
(94)
◄
دسامبر
(7)
◄
نوامبر
(9)
◄
اکتبر
(10)
◄
سپتامبر
(8)
◄
اوت
(10)
◄
ژوئیهٔ
(11)
◄
ژوئن
(9)
◄
مهٔ
(10)
◄
آوریل
(7)
◄
مارس
(8)
◄
فوریهٔ
(5)
◄
2011
(28)
◄
مارس
(4)
◄
فوریهٔ
(13)
◄
ژانویهٔ
(11)
◄
2010
(106)
◄
دسامبر
(13)
◄
نوامبر
(9)
◄
اکتبر
(8)
◄
سپتامبر
(9)
◄
اوت
(7)
◄
ژوئیهٔ
(8)
◄
ژوئن
(11)
◄
مهٔ
(10)
◄
آوریل
(9)
◄
مارس
(22)
درباره من
Unknown
مشاهده نمایه کامل من
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر