هرگز

حال دانم که چرا

صوفی و راهب به کنجی رفتن

سر به غاری بردن

حبس در لباسی بودن

خط راستی دیدن

در نهاد خود نمی بینم

خیزرانی بِکشانم

دور دیوار دلم

لیک هرگز

نشوم قفل

به افکاری تنگ