myself
۱۳۹۱ دی ۵, سهشنبه
نبودن
برخواهم زد
غم مانده بر جان
كه چُنان سياه و تاريك
چودَمى باز نايستد
هرگز
نخواهم، خانه اى بى سقف
در اين سراب جارى
نفسم آرام نگيرد
درتوانم نبينم
اين عشق مانده
كه به خاك خفته باشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
بايگانی وبلاگ
◄
2018
(8)
◄
سپتامبر
(1)
◄
اوت
(2)
◄
ژوئن
(1)
◄
مهٔ
(1)
◄
آوریل
(1)
◄
ژانویهٔ
(2)
◄
2017
(18)
◄
دسامبر
(1)
◄
نوامبر
(2)
◄
اکتبر
(3)
◄
سپتامبر
(2)
◄
اوت
(2)
◄
ژوئیهٔ
(1)
◄
ژوئن
(1)
◄
آوریل
(2)
◄
فوریهٔ
(1)
◄
ژانویهٔ
(3)
◄
2016
(41)
◄
دسامبر
(4)
◄
نوامبر
(3)
◄
اکتبر
(4)
◄
سپتامبر
(4)
◄
اوت
(2)
◄
ژوئیهٔ
(4)
◄
ژوئن
(3)
◄
مهٔ
(3)
◄
آوریل
(2)
◄
مارس
(2)
◄
فوریهٔ
(6)
◄
ژانویهٔ
(4)
◄
2015
(49)
◄
دسامبر
(2)
◄
اکتبر
(1)
◄
سپتامبر
(5)
◄
اوت
(4)
◄
ژوئیهٔ
(6)
◄
ژوئن
(6)
◄
مهٔ
(6)
◄
آوریل
(7)
◄
مارس
(4)
◄
فوریهٔ
(4)
◄
ژانویهٔ
(4)
◄
2014
(62)
◄
دسامبر
(4)
◄
نوامبر
(4)
◄
اکتبر
(4)
◄
سپتامبر
(5)
◄
اوت
(5)
◄
ژوئیهٔ
(6)
◄
ژوئن
(4)
◄
مهٔ
(6)
◄
آوریل
(6)
◄
مارس
(5)
◄
فوریهٔ
(6)
◄
ژانویهٔ
(7)
◄
2013
(93)
◄
دسامبر
(6)
◄
نوامبر
(7)
◄
اکتبر
(6)
◄
سپتامبر
(7)
◄
اوت
(9)
◄
ژوئیهٔ
(9)
◄
ژوئن
(9)
◄
مهٔ
(8)
◄
آوریل
(7)
◄
مارس
(8)
◄
فوریهٔ
(8)
◄
ژانویهٔ
(9)
▼
2012
(94)
▼
دسامبر
(7)
مسيرها
نبودن
به....گفتم
بايد غلبه كرد
آنچه به كاريم
وحشت از روزى
همه خصائص خوب سرگردان
◄
نوامبر
(9)
◄
اکتبر
(10)
◄
سپتامبر
(8)
◄
اوت
(10)
◄
ژوئیهٔ
(11)
◄
ژوئن
(9)
◄
مهٔ
(10)
◄
آوریل
(7)
◄
مارس
(8)
◄
فوریهٔ
(5)
◄
2011
(28)
◄
مارس
(4)
◄
فوریهٔ
(13)
◄
ژانویهٔ
(11)
◄
2010
(106)
◄
دسامبر
(13)
◄
نوامبر
(9)
◄
اکتبر
(8)
◄
سپتامبر
(9)
◄
اوت
(7)
◄
ژوئیهٔ
(8)
◄
ژوئن
(11)
◄
مهٔ
(10)
◄
آوریل
(9)
◄
مارس
(22)
درباره من
Unknown
مشاهده نمایه کامل من
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر