اوضاع خراب

با این اوضاع نابسامان و خراب دنیا جایی برای احساس های من چه کردم و تو نمی ماند.هر روز به امید فردایی بهتر چه در داخل و چه در خارجی .آنقدر روند حرکت حقوق بشری لاکپشتی ست که به عمرمن نمی خورد.ما اسب خواهیم و دشتی برای تاختن .امیدوارم حداقل کلینتون پیروز شود تا گرفتار ترامپ نشویم ...شاید گوش شیطان کر کمتر دچار استرس و دلواپسی فرد تندی بشویم.ببینیم سیاست چه رقم می زند

زیادی رنگ داریم

حواشی زندگی ما یکی دو تا نیست . همیشه سرمان می چرخد ، چه آنان که کاری به سیاست دارند و چه آنها که زندگی عادی خود رو دارند آنقدر راحت از پیراهن عزا  به عروسی می رویم ،انگار میک آپ آرتیست و گریموری هستیم . کم کم خودمان نیز متوجه شده ایم . چه چیزی ما را این همه موجب تغییر چهره می شود؟ نمی دانم حتی اگر موانع بگذارند باز خودمان می شویم ؟ یه نیروی بازدارنده در وجودمان زیادی رشد کرده

بهترین کارمان خاکسپاری ست

ما به خاک سپاران قوی و بزرگی هستیم . ما خوب روی هم خاک می ریزیم .اینکه چرا تا زنده ایم مایه نمی گذاریم  همه خوب می دانیم چرا ؟ الحق ملتی عجیب و خارج از هر نقدی هستیم . فرصت کنیم همه ماهیگیران بزرگی هستیم.

چه تنهاییم

زندگی بدون بیان احساس و فکر زندانی بزرگ حداقل برای من ست .ساعت تیک تاکی خفیف در گوشم دارد .کی شب تمام می شه .کی ؟ خفه ای وقتی بیانی نداری .می گویند این سیاست زندگی و معاشرت ست . پس من کجای این زندگی مه گرفته ام .من چه چیزی رو از دست می دم .معاشرت فراوان ما در جمعی که چون بادام تلخ می مانند بدون سایه و شیرینی چه فایده ای داره ؟دلم برای خودم اکثرن تنگ می شه