آزادی زندانی

دیوارها به آزادی می رسند

خواب نیست

دیوار برلین ریخت

مگر دیوار چین بی برده نگشت ؟

کی دیوارها سخت شد؟

و ما از چه زمانی بر آن

آزادی و مرگ بر مستبد را نوشتیم ؟

دیوارها می شکنند

و دیگر هیچ زندانی 

نخواهیم داشت

                

چرا باران نمی بارد؟

ابری نمی گرید

صدای رعد نمی آید

کجاست باران ؟

زمین خشک و رود خشک وفضا

                         ناپاک

سایه های مانده از تن های خسته

رد مانده از هیاهوی ما

 بر زمین ست

آب می خواهد

             تا صیقل خورد

تا کجا می توان ساکت ماند ؟

اخلاق ، رفتارهای حاکم بر نزدیکان و شاید آزار دهنده تر از هرچیز سانسور کردن خودمان این روزها بیشتر ما را می رنجاند .ما تا کجا باید قفل بر بیان و احساس خود بزنیم ؟ در کشوری چون فرانسه کاریکاتوریستی را می کشند و در مقیاس بسیار کوچکتر موجب رنجش ودعوا می شه .آنچنان دیواری دور خود کشیده ایم انگار سوارانی مسلح می خواهند وارد این دیوار شوند .

من از فیلتر کردن احساسم آزرده ام .

کمپین من شارلی ابدو هستم

آسمان بی باران ، شهر شلوغ و بیمار ، جیب های پر پول اندکی وسوراخ جیب های

اکثریتی نمی گذارد اخبار تکان دهنده و آمار وحشتناک مرگ ومیر ناشی از مسائل 

مذهبی را نبینیم.

کم کم چشمان خواب رفته باز و بازتر می شه وجلوی مذاهب سیاسی را خواهد گرفت.

گروهی با زبان و قلم می جنگند وعده ای با تفنگ

امروز همه برای کشتاری که در مجله فکاهی شارلی ابدو فرانسه رخ داد متاسف و

افسرده اند.باورش سخت ست.